ការជជែកគ្នាគឺជាការកំសាន្តមួយរបស់មនុស្ស តែសំរាប់ អាសុខ និងអាសៅវិញការជជែកគ្នាគឺជារឿងស្លាប់រស់ ព្រោះថានៅពេលវាជជែកគ្នាម្តងៗពីរឿងអ្វីមួយ វាតែងតែចង់ឈ្នះរៀងៗខ្លួន ទោះជារឿងបន្តិចបន្តួចក៏ដោយ។ វាក៏ធ្លាប់ជជែកគ្នាពីរឿង "ពងមាន់ និងមេមាន់ មួយណាកើតមុន" ដែរ។ អាសុខវាថា មេមាន់ជាអ្នកកើតមុនព្រោះថាបើវាកើតមុន នោះប្រាកដជាវាចាស់ជាង។ តែអាសៅវិញវានិយាយថា កូនមាន់កើតមុនមេមាន់ មេមាន់វាកើតចេញពីពងមាន់។ វាទាំងពីរនិយាយត្រូវដូចគ្នា ខុសត្រង់ថាវាយកពងមាន់ខុសគ្នាមកនិយាយ បើវាយកពងមាន់ណាមួយជាក់លាក់ និងមេមាន់ជាក់លាក់មួយមកនិយាយនោះវានឹងរកឃើញថាមួយណាត្រូវមួយណាខុសជាមិនខាន។ ដោយសារតែរឿងពងមាន់និងមេមាន់នេះហើយបានជាភ្នែករបស់វាម្នាក់ៗ ទ្បើងជាំ ដោយសារតែនិយាយមិនចេះសម្របសម្រួលគ្នា ហើយដំណោះស្រាយចុងក្រោយរបស់វាគឺកាត់សេចក្តីដោយប្រើកំលាំងបាយ។ និយាយទៅបើពអ្នកណាខ្លាំងជាងអ្នកនោះជាអ្នកឈ្នះ។ដល់ពេលអ្នកជិតខាងសួរពួកវាថា ពេលឯងឈ្នះបានអី? វាទាំងពីរអ្នកឆ្លើយថា ឈ្នះមានឲ្យកាសជ្រើសរើសប្រធានបទសំរាប់ជជែកលើកក្រោយទៀត។ យើងអាចមានប្រៀបជាងព្រោះយើងបានគិតមុន នេះជាប្រយោជន៍នៃការឈ្នះ។ ប៉ុន្តែវាមិនដែលជជែកគ្នាដឹងឈ្នះចាញ់ម្តងណាទ្បើយ គឺសម្រេចដោយការវាយដំគ្នាតែរហូតហ្នឹង។ ដោយសារអាសុខមានមាឌធំជាង វាឈ្នះតែរហូតចំណែកអាសៅវិញ គិតតែពីចាញ់។
តែអាសៅវាជាមនុស្សមានគំនិត វិជ្ជមាន វាតែងតែនិយាយថា៖ យើងមិនជឿថា អាសុខវាឈ្នះតែរហូតនោះទេ បើគិតពីប្រូបាប៊ីលីតេវិញ វាប្រាកដជាមានភាគរយដែលវាចាញ់នៅថ្ងៃណាមួយជាមិនខាន។ ដូចនេះនៅពេលអាសុខបបួលវាជជែកគ្នាម្តងៗវាមិនដែលបដិសេធទេ។
ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃអាទិត្យពួកវាអត់ទៅរៀនទេ ដូចនេះវានាំគ្នាទៅស្ទូចត្រី ហើយឆ្លៀតឱកាស ជជែកគ្នាពីរឿងស្នេហា ដែលអាសុខជាអ្នកជ្រើសរើសយកប្រធានបទនេះ។ ទៅដល់កន្លែងស្ទូចត្រីមិនទាន់ដាក់គូថអង្គុយស្រួលបួលផង អាសុខក៏ចាប់ផ្តើមបើកការប្រជុំភ្លាម។
អាសុខ៖ អាសៅ ឯងត្រៀមខ្លួនហើយឬនៅ យើងធានាថាថ្ងៃនេះ ឯងប្រាកដជាចាញ់ទៀតជាមិនខាន។
អាសៅ៖ ហ៊ានលេង ហ៊ានចាញ់។ តែកុំលេងប្រើល្បិច អញមិនចូលចិត្តទេ។
អាសុខ៖ ថ្ងៃនេះយើងជជែកគ្នាពីរឿងស្នេហា ព្រោះថាវាជាប្រធានបទមួយដែលពេញនិយម។
អាសៅ៖ ស្អីក៏បានដែរ យើងមិនដែលខ្លាច អាខួរក្បាលបង្កងដូចឯងទេ។
អាសុខដាក់នុយចូលផ្លែសន្ទូចរបស់វា ហើយក៏បោះចូលទៅក្នុងទឹកហើយដោតដងសន្ទូចនៅនឹងដី បន្ទាប់មកក៏ចាប់ផ្តើម។
អាសុខ៖ តើសេចក្តីសេ្នហារកើតមកពីណា?
អាសៅ៖ កើតមកពីការរៀនសូត្រ។
អាសុខ៖ ខុសហើយ គឺកើតមកពីធម្មជាតិទេ។
អាសៅ៖ មុននឹងថាយើងខុស ឯងត្រូវតែពន្យល់យើងសិនទៅ។
អាសុខ៖ ព្រោះថាអញកើតមក មានសេចក្តីស្នេហាតែម្តង នេះគឺជាឧទាហរណ៍ស្រាប់។ ហើយក៏គ្មានសាលាណា បង្រៀនឲ្យយើងចេះស្រាលាញ់គ្នាដែរ។
អាសៅ៖ អីចឹងផង! ចុះនៅពេលឯងនៅក្នុងផ្ទៃម្តាយឯង ឯងមានសេចក្តីសេ្នហាដែរ?
អាសុខ៖ និយាយត្រឹមយើងបានហើយ កុំលេងដល់ម្តាយយើង។
អាសៅ៖ តើនៅពេលឯងមានអាយុ ១ខួប ឯងមានសេចក្តីសេ្នហាដែរ?
អាសុខ៖ អញមិនដឹងទេ ព្រោះអញនៅក្មេងពេក។
អាសៅ៖ អីចឹង ឯងមានសេចក្តីស្នេហាចាប់តាំងពីពេលណាមក?
អាសុខ៖ នៅពេលដែលយើងចេះស្រលាញ់ស្រី ប្រហែលជាប៉ុន្មានថ្ងៃមុននេះ។
អាសៅ៖ ចុះហេតុអ្វីបានជាឯងចេះស្រាលាញ់ស្រី?
អាសុខ៖ មកពីយើងមើលកុន និងអានសៀវភៅស្នេហា។
អាសៅ៖ នេះគេហៅថារៀន ហើយ បើអត់រៀនទេធ្វើម៉េចឯងចេះមានស្នេហាបាន។
អាសុខ៖ យើងអត់បានរៀនទេ យើងគ្រាន់តែមើលវាលេងៗទេ។ ហើយសេចក្តីសេ្នហាវាកើតទ្បើងដោយខ្លួនឯង យើងមិនដឹងខ្លួនផង។
អាសៅ៖ យើងសួរឯងវិញ។ ចុះបើឯងអត់បានមើលកុនស្នេហា ឬក៏អត់បានអានសៀវភៅសេ្នហាទេ តើឯងអាចមានសេ្នហាដែរឬទេ? ហើយបើឯងមិនដែលដឹងថាស្នេហានឹងស្អីផង ឯងធ្វើម៉េចចេះបង្កើតសេចក្តីសេ្នហាទៅ?
អាសុខ៖ យើងមិនដឹងទេ។ យើងគិតថាចម្លើយរបស់យើងទាំងពីរនាក់ត្រូវដូចគ្នា តែចម្លើយរបស់ឯងមានន័យម្យ៉ាងដែរ តើឯងអាចពន្យល់យើងបន្តិចបានទេ?
អាសៅ៖ គ្មានត្រូវដូចគ្នាស្អីនោះទេ គឺចម្លើយរបស់យើងត្រូវ ចំណែករបស់ឯងវាខុស។
អាសុខ៖ បើអីចឹងយើងសួរឯងវិញ តើសត្វមានសេចក្តីស្នេហាឬអត់?
អាសៅ៖ ប្រាកដជាមាន។
អាសុខ៖ ចុះសត្វដែលទៅរៀនអត់ បានជាវាចេះមានស្នេហា?
អាសៅ៖ ប្រហែលជាអត់ទេ។
អាសុខ៖ អីចឹង បានជាអញថាសេចក្តីស្នេហាកើតមកពីធម្មជាតិ។
អាសៅ៖ ដូចជាត្រូវម្យ៉ាងដែរ។
អាសុខ៖ អីចឹងហើយបានជាអញថា ចម្លើយរបស់យើងទាំងពីរនាក់ត្រូវដូចគ្នា។
អាសៅ៖ អើ ស្នើរគ្នាមែន។
អាសុខ៖ ដើម្បីដឹងថាអ្នកណាឈ្នះអ្នកណាចាញ់មានតែវៃគ្នា។
អាសៅ៖ ឯងលេងល្បិចទៀតហើយ យើងវៃមិនឈ្នះឯងទេ។ ឥទ្បូវយើងនាំគ្នាស្ទូចត្រីទៅ អ្នកណាស្ទូចត្រីបានច្រើនជាងអ្នកនោះជាអ្នកឈ្នះ។
អាសុខ៖ អីចឹងក៏បាន យើងក៏មិនចង់វៃឯងដែរ ព្រោះថាសង្សាររបស់យើងជាប្អូនស្រីរបស់ឯង។
អាសៅ៖ អាសុខ អាណាឲ្យឯងមកស្រលាញ់ប្អូនស្រីយើង។ យើងនឹងប្តូរស្លាប់រស់ជាមួយឯងហើយ។
តាមពិតទៅចម្លើយរបស់ពួកវាមិនខុសទេ គឺត្រូវដូចគ្នា។ ខុសត្រង់ថា វាអត់ប្រាប់ពីប្រភេទនៃស្នេហា។ បើស្នេហាបែបម្តាយនិងកូន នេះវាជាសេ្នហាដែលកើតពីធម្មជាតិ។ តែបើយើងនិយាយពីសេចក្តីស្នេហា បែបសម័យទំនើប ឬក៏សេចក្តីសេ្នហា បែប រ៉ូមេអូ និង ជូលៀត (Romeo និង Juliet) គឹយើងត្រូវតែរៀន ព្រោះថាស្នេហាប្រភេទនេះជាស្នេហាបែបមនោសញ្ចេតនា ហើយវាបង្កប់នូវអារម្មណ៍ជ្រាលជ្រៅណាស់ រហូតដល់ហ៊ានសម្លាប់ខ្លួនដើម្បីស្នេហាទៀតផង។ ហើយស្នេហាប្រភេទនេះ វាមានប្រភពមុនគេ គឺនៅទ្វីបអឺរ៉ុប ដែលមានភស្តុតាងស្រាប់នៅក្នុងសៀវភៅរឿងស្នេហា និងកំណាព្យផ្សេងៗជាដើម។ ហើយស្នាហាមានច្រើនប្រភេទណាស់ បើអ្នកចង់ដឹងត្រូវតែស្វែងយល់ពីវាបន្ថែម។
|
អស់លោកអ្នក ដែលកំពុងទស្សនាគេហទំព័រនេះជាទីគោរព:
|
0 comments:
Post a Comment