ការសិក្សាថ្មីមួយរបស់កាណាដា បានបង្ហាញថា ស្រ្ដីវ័យចំណាស់ដែលប្រើប្រាស់នូវឱសថព្យាបាលជំងឺមហារីកសុដន់ អាចបង្កើនហានីភ័យនៃការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម លើសស្រ្ដីដែលមិនប្រើឱសថដូចគ្នានេះ។
ការរកឃើញដែលបោះពុម្ភនៅក្នុងព្រឹត្តិបត្រជំងឺមហារីកនេះ មិនបានបង្ហាញថាថ្នាំ តាម៉ូស៊ីហ្វ៊ែន (tamoxifen) ដែលជាថ្នាំប្រើសម្រាប់អ្នកជំងឺមហារីកសុដន់ បានចូលរួមចំណែកបង្កើនឱកាសនៃការកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម ប៉ុន្ដែមិនមែនដោយផ្ទាល់នោះទេ។ ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវ បាននិយាយថា ក្រៅតែពីកត្តាដែលបង្កឲ្យកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែមដែលមានដូចជា ការធាត់ជ្រុល ឬប្រវត្តិគ្រួសារធ្លាប់កើតជំងឺនេះ ការប្រើប្រាស់ថ្នាំ តាម៉ូស៊ីហ៊្វែន ក៏ជាកត្តារួមផ្សំផងដែរ។
ការសិក្សានេះ បានធ្វើឡើងចំពោះស្រ្ដីច្រើនជាង ១៤០០០នាក់ ដែលកើតជំងឺមហារីកសុដន់ មានអាយុចាប់ពី ៦៥ឆ្នាំឡើងទៅ។ ក្នុងរយៈពេល១០ឆ្នាំនៃការស្រាវជ្រាវនេះ គេបានរកឃើញថា ស្រ្ដីចំនួន ១០ភាគរយបានកើតជំងឺទឹកនោមផ្អែម។
ក្នុងនោះដែរ ស្រ្ដីដែលកំពុងប្រើប្រាស់ថ្នាំ តាម៉ូស៊ីហ៊្វែន មានអត្រាក្នុងការកើតទឹកនោមផ្អែមខ្ពស់ជាងស្រ្ដីដែលមិនប្រើ ដល់ទៅ ២៥ភាគរយ។
ទោះបីជាយ៉ាងណាក្ដី អ្នកស្រី Lorraine L. Lipscombe មកពីសាកលវិទ្យាល័យតូរ៉ុនតូ នៃប្រទេសកាណាដា ដែលជាអ្នកដឹកនាំការស្រាវជ្រាវនេះ បាននិយាយថា ការកើនឡើងនៃកម្រិតគ្រោះថ្នាក់ គឺតូចណាស់ ដូច្នេះ ការរកឃើញនេះគួរតែមិនចាំបាច់ប្រកាសប្រាប់ស្រ្ដីដែលកំពុងប្រើថ្នាំនេះទេ។ ថ្នាំ តាម៉ូស៊ីហ្វ៊ែន គឺជាថ្នាំដ៏សំខាន់បំផុត ដូច្នេះ អ្នកស្រីមិនចង់ឲ្យស្រ្ដីទាំងឡាយឈប់ប្រើវានោះទេ។
អ្នកស្រីរូបនេះបានបញ្ជាក់បន្ថែមទៀតថា ការសិក្សារបស់គាត់ និងសហការីនេះ គឺជាការសិក្សាដែលបង្ហាញជាលើកដំបូងនៃការទាក់ទងគ្នារវាងថ្នាំតាម៉ូស៊ីហ្វ៊ែន និងជំងឺទឹកនោមផ្អែម ដូច្នេះចាំបាច់ត្រូវមានការសិក្សាជាច្រើនផ្សេងទៀត ដើម្បីរកឲ្យឃើញកាន់តែច្បាស់។ ក្រៅពីនេះ ការសិក្សាផ្សេងទៀត គួរតែបញ្ចូលស្រ្ដីវ័យក្មេងដែរ ព្រោះថាការសិក្សារបស់គាត់លើកនេះ គឺធ្វើឡើងចំពោះតែស្រ្ដីវ័យចំណាស់ប៉ុណ្ណោះ ដើម្បីដឹងថាស្រ្ដីវ័យក្មេងមានកម្រិតគ្រោះថ្នាក់ដូចគ្នាដែរឬទេ។
ប្រសិនបើថ្នាំ តាម៉ូស៊ីហ្វ៊ែន ពិតជាបង្កើនហានីភ័យនៃជំងឺទឹកនោមផ្អែមមែន នោះវានឹងធ្វើឲ្យថ្នាំនេះកាន់តែមានឈ្មោះមិនល្អបន្ថែមទៀត ព្រោះបើយោងតាមវិទ្យាស្ថានជាតិមហារីកនៃសហរដ្ឋអាមេរិក បានរកឃើញថា ថ្នាំនេះបានបង្កើនកម្រិតគ្រោះថ្នាក់នៃជំងឺដាច់សរសៃឈាមក្នុងខួរក្បាល ជំងឺឈាមកក ជំងឺមហារីកស្បូន និងជំងឺភ្នែកឡើងបាយ ។
យ៉ាងណាមិញ អត្ថប្រយោជន៍នៃថ្នាំ តាម៉ូស៊ីហ្វ៊ែនសម្រាប់ជំងឺមហារីកសុដន់ គឺវាបានលប់បាត់លើហានីភ័យទាំងនោះបាត់ទៅហើយ។
អស់លោកអ្នក ដែលកំពុងទស្សនាគេហទំព័រនេះជាទីគោរព:
|
0 comments:
Post a Comment