 | សំណាបនិងសន្ទូងដែលស្ថិតក្នុងដំណាក់កាលបែកគុម្ពរហូតដល់ចេញ ផ្កានៅដើមរដូវវស្សានេះអាច នឹងទទួលរងការបំផ្លាញពីមមាចត្នោត សូមបងប្អូនប្រជាកសិករទាំងអស់ មេតា្តចុះពិនិត្យស្រែឲ្យបាន ញឹកញាប់ និងទៀងទាត់ ពេលឃើញមានវត្តមានមមាចត្នោតលើ | ||
សំណាបរបស់បងប្អូន ស្មើរាយការណ៍ ជូនការិយាល័យកសិកម្មស្រុក ឬមន្ទីរកសិកម្មខេត្ត ដើម្បីមានវិធានការកំចាត់ជាបន្ទាន់។ វត្តមានរបស់វាក៏អាចសម្គាល់បានដេរនៅពេលឃើញ វាប្រមូលផ្តុំមករោមពន្លឺភ្លើងចង្កៀងឬ អំពូលតាមផ្ទះនាពេលយប់។ នៅដើមរដូវវស្សាឆ្នាំ ២០០៦ កន្លងទៅ ដំណាំស្រូវនៅតាមមូលដ្ឋានខ្លះនៃខេត្ត ស្វាយរៀង ព្រៃវែង តាកែវ កណ្តាល កំពត កំពង់ស្ពឺ និងកំពង់ឆ្នំាង បានទទួលរងនូវការ បំផ្លាញយ៉ាងខ្លាំង ដោយមមាចត្នោតហើយនៅស្រែខ្លះបានបង្កឲ្យកើតជម្ងឺតឿស្មៅ និងជម្ងឺ តឿរួញស្លឹក ដែលសុទ្ធតែជាជម្ងឺវីរុសបណ្តាលឲ្យដំណាំស្រូវមិនអាចផ្តល់ផលបាន ពិសេស នៅពេលដំណាំស្រូវមានអាយុតិចជាង ៣០ថ្ងៃ។ ១.លក្ខណៈរូប និងជីវសាស្ត្រៈ មមាចត្នោតពេញវ័យមានពីរប្រភេទ គឺប្រភេទ ស្លាបវែង និងប្រភេទស្លាបខ្លី។ មមាចពេញវ័យស្លាបខ្លីមានវត្តមានជាពិសេសនៅមុន ដំណាក់កាលស្រូវចេញផ្កា ហើយមមាចស្លាបវែង តាមធម្មតាមានវត្តមាននៅដំណាក់កាល សំណាបបែកគុម្ពពេញទំហឹង និងស្រូវស្លាបសេកដល់ទុំ និងបំលាស់ទីពាសពេញពីស្រែមួយ ទៅស្រែមួយទៀត។ មេចំណាស់ពណ៌ត្នោតមានបណ្តោយ ពី៤-៤.៥ ម.ម និងមានចំណុច ខ្មៅមួយនៅលើខ្នង។ មមាចត្នោតមានវដ្តជីវិតចាប់ពី ២៥-៣០ថ្ងៃ ក្នុងលក្ខខណ្ឌសីតុណ្ហភាព ពី២៥-៣០អង្សាសេ ពពួកស្លាបវែងមានលទ្ធភាពបង្កើតពងបានចំនួន ១០០ពងរីឯពពួកស្លាប ខ្លី វាអាចពងបាន ៣០០ពង។ ពងវាមានអាយុកាល ៦-៧ថ្ងៃកូនមានអាយុកាល១២-១៤ថ្ងៃ និងមេចំណាស់ (ពេញវ័យ) មានអាយុ ៧-១៤ថ្ងៃ។ ២.ការបំផ្លាញៈ មមាចត្នោតធ្វើការបំផ្លាញដំណាំស្រូវ តាមរូបភាពពីរយ៉ាង គឺបំផ្លាញ់ដោយផ្ទាល់និងដោយ ប្រយោល។ ក.ការបំផ្លាញដោយផ្ទាល់ៈមមាចត្នោតក៏ជាភ្នាក់ងារចម្លងជម្ងឺវីរុសតឿស្មៅ និងតឿ រួញស្លឹក ដែលបណ្តាលឲ្យដំណាំស្រូវមិនអាចចេញផ្ការួច។ ៣.ជម្ងឺតឿរួញស្លឹកៈ ស្រូវដែលកើតជម្ងឺនេះ មានរោគសញ្ញាដូចខាងក្រោមនេះ: -ដើមស្រូវតឿ ស្លឹកស្រូវមានពណ៌ខៀវចាស់ -នៅតាមគែមស្លឹករហែក និងរួញ ហើយតាមបណ្តោយស្លឹកមានភាព ជ្រួញៗ -នៅតាមចុងស្លឹកបានប្រែពណ៌ និងរួញរមូលចូលគ្នា -ស្រូវមិនអាចចេញផ្ការួច។ ៤.ជម្ងឺតឿស្មៅៈ ដើមស្រូវដែលមានជម្ងឺមានរោគសញ្ញដូចខាងក្រោមនេះ : -ដើមស្រូវតឿ ដុះខ្នែងច្រើន តែប្រព័ន្ធឬសធម្មតា -ស្លឹកខ្លី តូច រឹង និងមានពណ៌លឿងលាយខៀវ ឬពណ៌លឿងទឹកក្រូច -នៅលើស្លឹកខ្ចីមានចំណុចពកៗជាច្រើន ឬមានពណ៌ទឹកក្រូចក្រហម ៥.វិធានការបង្ការ និងកម្ចាត់ៈ -សំអាតស្មៅជុំវិញស្រែ និងភ្ជួរលុបជញ្រ្ជាំងពេលប្រមូលផលរួច -ថ្នាលសំណាប បើអាច គួរធ្វើនៅកន្លែងឆ្ងាយពីភ្លើង -ការសាប-ព្រួសត្រូវធ្វើឲ្យបានស្រុះគ្នា ដោយមិនត្រូវប្រើពូជច្រើនសាប ឬព្រោះរង្វើល -មិនត្រូវប្រប្រាស់ជីអាសូតច្រើនទេ -ប្រើអន្ទាក់ចង្កៀងដែលជះពន្លឺខ្លាំង ដាក់នៅលើទីតាំងខ្ពស់អាចទាក់ទាញមមាច ដើម្បីងាយសម្លាប់វា -ករណីស្រែណាដែលមានបំផ្លាញធ្ងន់ធ្ងរ ត្រូវដុតកំទេចចោល រួចភ្ជួរលុប -ស្រែមិនត្រូវដក់ទឹកជាប្រចាំទេ។ ការបង្ហូរទឹកចេញអស់ពីស្រែ ២-៣ថ្ងៃធ្វើយ៉ាងនេះជា ញឹកញាប់អាចកាត់បន្ថយប្រជាករមមាចត្នោត និងធ្វើឲ្យដំណាំស្រូវលូតលាស់បានល្អផង។ -ការប្រើប្រាស់ថ្នាំកសិកម្ម ជាវិធានការចុងក្រោយបំផុត ត្រូវពិគ្រោះយោបល់ជាមួយ អ្នកបច្ចេកទេសជាមុនសិន ព្រោះការប្រើប្រាស់ថ្នាំកសិកម្មមិនត្រឹមត្រូវធ្វើឲ្យមមាចត្នោត ធន់ទ្រាំ និង ជាកត្តាជំរុញការកើនឡើង នូវមមាចត្នោត។
| |||
|
អស់លោកអ្នក ដែលកំពុងទស្សនាគេហទំព័រនេះជាទីគោរព:
|
0 comments:
Post a Comment