ចំពោះក្រសួងសុខាភិបាល បារាំង រហូតមកទល់ពេលនេះ ម៉ោងនេះ ពុំទាន់មាន ភស្តុតាងវិទ្យា សាស្ត្រណាមួយបញ្ជាក់ពីគ្រោះថ្នាក់ធំដុំគួរឲ្យកត់ សំគាល់ទេ។ ប៉ុន្តែ សំរាប់ក្រុមអ្នកស្រាវជ្រាវ ដែលសុទ្ធសឹងជាគ្រូពេទ្យឯកទេសជំងឺមហារីក មានលោកសាស្ត្រាចារ្យ David Servan-Schreiber ជាសាស្ត្រាចារ្យវេជ្ជសាស្ត្រ ផ្នែកផ្លូវចិត្ត ជាអ្នកផ្តើមគំនិត បានគូសបញ្ជាក់ថា មានភស្តុតាងវិទ្យាសាស្ត្រច្រើនគ្រប់គ្រាន់គួរឲ្យព្រួយបារម្ភ ស្តីពីគ្រោះថ្នាក់ នៃការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទដៃ។ ហើយគ្រោះថ្នាក់នោះសោតជាគ្រោះថ្នាក់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត ដែលយើងមិនគួរបណ្តែតណ្តោយឡើយ។ លោកសាស្ត្រាចារ្យ បានធានាអះអាងថា អ្វីដែលលោកលើកឡើងទាំងអំបាលមានមិន មែនក្នុងន័យបង្អាប់បណ្តុះ ក្រុមហ៊ុនផលិតទូរស័ព្ទឡើយ តែជាការជួយជំរុញលើកទឹកចិត្តឲ្យអភិវឌ្ឍការផលិតទូរស័ព្ទថ្មីៗទៀត ប្រកបដោយសុវត្ថិភាពខ្ពស់សំរាប់សុខភាពសាធាណៈ ហើយលោកក៏មិនប្រឆាំងនឹងការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទដែរ រូបលោកផ្ទាល់ក៏ប្រើទូរស័ព្ទ និងព្រមទាំងមានជំងឺមហារីកខួរក្បាលជាប់ខ្លួនផង តែការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទដៃ ពិតជាអាចបង្កគ្រោះថ្នាក់សុខភាព ហើយយើងអាចរកមធ្យោបាយការពារបាន។ នេះបើតាមការអះអាងរបស់លោកសាស្ត្រាចារ្យ David Servan-Schreiber ដដែល។
ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយដែលចំណោទជុំវិញសុវត្ថិភាព និង គ្រោះថ្នាក់នៃការប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទដៃបានក្លាយជាកង្វល់ធំមួយ របស់អ្នកស្រាវជ្រាវ និងក្រុមអ្នកវេជ្ជសាស្ត្រ។ តើទូរស័ព្ទដៃពិតជាមានគ្រោះថ្នាក់ដល់សុខភាពមែនឬ ? កាលពីឆ្នាំ ២០០០ អ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថាការប្រើប្រាស់ប្រព័ន្ធបច្ចេកវិទ្យាចាប់ រលកសម្លេងទំនងជាបង្កគ្រោះថ្នាក់ផ្ទាល់ដល់ខួរក្បាល។ ប្រសិនបើនិយាយទូរស័ព្ទដៃយូរ ជាប់រយៈពេលប្រមាណ២០នាទីជាប់ឥតឈប់ នោះនឹងធ្វើឲ្យផ្នែកខាងក្រៅត្រចៀកឡើងសីតុណ្ហភាព។ ដូច្នេះសំរាប់អ្នកឯកទេសជាច្រើន នៅពេលប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទដៃនេះយូរៗទៅ អាដេអិន របស់កោសិកាខួរក្បាល នឹងចុះទន់ខ្យោយ ខូចខាតរហូតបង្កទីជាដុំសាច់ប្រភេទមហារីក។ ការសិក្សាដែល មានពីមុនៗមក ពុំគ្រប់គ្រាន់សំរាប់សរុបសេចក្តីថា ទូរស័ព្ទដៃពិតជាមូលហេតុចំបងនៃគ្រោះកើតដុំសាច់ប្រភេទមហារីក និងធ្វើឲ្យខូចសុខភាពឡើយ ប៉ុន្តែការសិក្សាចុងក្រោយវិភាគឃើញថា នៅពេលកំពុងនិយាយទាក់ទងគ្នា ដែនម៉ាញេទិញដែលទូរស័ព្ទដៃបញ្ចេញនោះ អាចជ្រាបចូលទៅក្នុងខ្លួនមនុស្សដោយពិតជាក់ស្តែង ទោះជាដែនម៉ាញេទិច មានកំរិតស្របនឹងបទដ្ឋានសំរាប់រក្សាសុវត្ថិភាពក៏ដោយ។ ដែនម៉ាញេទិច ជ្រាបចូលក្នុងខួរក្បាល ធ្វើឲ្យមានការសំយោគចេញជាប្រូតេអ៊ីនច្រើន បង្កបង្កើតឲ្យមានstress។ ដែនម៉ាញេទិចអាចជ្រាបចូលក្នុងខ្លួនមនុស្សជាពិសេសត្រង់ខួរក្បាល ដូច្នេះហើយបានជាកុមារអាចទទួលរងគ្រោះខ្លាំងជាងមនុស្សចាស់ ព្រោះខួរក្បាលកុមារមានទំហំតូចនៅឡើយ។
ការប្រើប្រាស់ ទូរស័ព្ទដៃ អាចជួយជំរុញឲ្យមានជាដុំសាច់ -ដុំសាច់របស់ស្រោមសសៃប្រសាទវិវត្តិយូរៗទៅ ទៅជាមហារីក និងជំរុញឲ្យមានជំងឺមហារីកខួរក្បាលជាពិសេសនៅផ្នែកខាងត្រចៀក ស្តាប់ទូរស័ព្ទច្រើន។ បើតាមអ្នកស្រាវជ្រាវជនជាតិ ស៊ុយអែត គ្រោះកើតដុំសាច់ប្រភេទមហារីក នៅផ្នែក ខាងដាក់ទូរស័ព្ទស្តាប់ឡើងគុណទ្វេជាពីរក្នុងរយៈពេលនៃការ ប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទតែ ១០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ។ អ្នកស្រាវជ្រាវអាមេរិកបានបន្ថែមទៀតថា កុមារអាចនឹងជួបគ្រោះកើតជំងឺមហារីកឈាម ដោយសារការកើនឡើងនៃចំនួនគ្រាប់ឈាមស។
ដូច្នេះក្នុងពេលដែល ការសិក្សាស្រាវជ្រាវបានពុំទាន់អាចជូនលទ្ធផលជាក់ស្តែងជាផ្លូវ ការ លោកសាស្ត្រាចារ្យសូមណែនាំដល់ឪពុកម្តាយព្រមទាំងអ្នកប្រើប្រាស់ ទាំងឡាយឲ្យប្រុងប្រយ័ត្ន និងអនុវត្តតាមការណែនាំខាងក្រោម ដើម្បីការពារសុខភាពសំរាប់ថ្ងៃអនាគត។
លោកសាស្ត្រាចារ្យ និង ក្រុមហត្ថលេខីនៃសេចក្តីអំពាវនាវស្តីពីគ្រោះថ្នាក់នៃ ទូរស័ព្ទដៃ សូមផ្តល់ដំបូន្មានដល់អ្នកប្រើប្រាស់ទូរស័ព្ទដៃទាំងអស់ ឲ្យគោរពតាមវិធានការការពារសំខាន់ៗទាំង ឡាយ សំរាប់មនុស្សពេញវ័យ និង សំរាប់កុមាររួមមាន ៖
- មិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យកុមារអាយុក្រោម ១២ ឆ្នាំនិយាយទូរស័ព្ទដៃទេ លើកលែងតែករណីបន្ទាន់ខ្លាំង ឬ រហូតដល់អាយុ១៥ឆ្នាំរឹតតែប្រសើរ។
និយាយ ទូរស័ព្ទដៃ ដាក់ជាប់ត្រចៀក គួរតែមានរយៈពេលខ្លី។ បីនាទីយ៉ាងយូរបំផុត។ ហើយសាកល្បងដាក់ទូរស័ព្ទឲ្យឆ្ងាយពីត្រចៀក-បានកាន់តែឆ្ងាយកាន់តែ ប្រសើរ ឬពុំដូច្នោះទេ បើកសម្លេងឲ្យឮខ្លាំង ឬប្រើប្រដាប់ស្តាប់ពាក់នៅនឹងត្រចៀក និងត្រូវប្តូរត្រចៀកស្តាប់ឲ្យបានញឹក ញាប់។
- គួរចៀសវាងកុំប្រើទូរស័ព្ទនៅពេលជិះឡាន ជិះមូតូ ក្នុងរទេះភ្លើង ឬ ដើរបណ្តើរនិយាយបណ្តើរ នៅទីកន្លែងប្រជុំជន មានសម្លេង និងចរាចរណ៍ច្រើន កន្លែងដែលអាចមានដែនម៉ាញេទិចជុំវិញខ្លួន។
- លោកស្រី Catherine Gouhier បានចូលរួមចំនែកជាមួយលោកសាស្ត្រាចារ្យ David Servan-Schreiber ដោយពន្យល់ថា តោងកុំដាក់ទូរស័ព្ទជាប់នឹងខ្លួនអី។ ចំពោះបុរសបើដាក់ទូរស័ព្ទនៅហោបៅខោមុខ បុរសនោះអាចនឹងជួបជំងឺអត់កូន និងមិនត្រូវដាក់នៅជិតបេះដូងទេ។
- ដំបូន្មានចុងក្រោយ ដែលលោកសាស្ត្រាចារ្យសូមផ្តែផ្តាំ សូមកុំចុចបញ្ជូនភ្លាម លើកដាក់ផ្អិបនឹងត្រចៀកស្តាប់ភ្លាម ពោលគឺត្រូវរង់ចាំ ដៃគូសន្ទនាលើក « អាឡូ »សិន សឹមយកមកដាក់ក្បែរត្រចៀកស្តាប់ និងនិយាយ។
ដោយ អៀង សុខមិញ
ដកស្រង់ចេញពី ៖ http://www.khmer.rfi.fr
អស់លោកអ្នក ដែលកំពុងទស្សនាគេហទំព័រនេះជាទីគោរព:
|
0 comments:
Post a Comment